De tai chi leraar bewoog vloeiend van de ene beweging naar de andere. Zijn beginnersklas volgde hem onbeholpen, soms stijf, terwijl ze probeerden armen en benen met dezelfde vloeiendheid te bewegen, al zijn bewegingen nauwgezet te volgen en tegelijkertijd hun aandacht bij hun eigen bewegingen te houden zoals hen werd geleerd.
Aan de andere kant van de turnzaal ging de groep van gevorderden door dezelfde bewegingen en een reeks van meer geavanceerde bewegingen. Ze bewogen vlot, zonder inspanning en in perfecte harmonie van de ene houding in de andere. Terwijl de beginners vaak verwoede pogingen deden om de bewegingen in te halen, was dit hier niet nodig. Deze groep was ervaren, kalm en zelfverzekerd.
Van aan de zijlijn van de zaal nam ik beide groepen waar. Ik bewonderde de groep gevorderden voor de schoonheid van hun foutloze choreografie en ik bewonderde de beginners voor hun intentie om te leren en hun bereidheid om de onvermijdelijke onbeholpenheid te ervaren. Een week later voegde ik mij bij hen.
Niets voelt zo onaangenaam aan als iets nieuws beginnen. De uitdrukking “als een vis op het droge” spreekt voor zich. Je voelt jezelf fysiek of mentaal stuntelen terwijl je probeert greep te krijgen op een nieuw concept of een nieuwe techniek. Er bestaat echter geen andere manier om iets nieuws te leren, wat dat ook moge zijn. Een beginperiode van onwennigheid is er altijd, en als je iets wil leren moet je door deze fase heen
De schrik om er belachelijk uit te zien weerhoudt mensen er dikwijls van om iets te doen wat ze echt willen doen. Ze hebben zo’n schrik dat ze fouten zullen maken dat ze zelfs niet kunnen beginnen. Ze zijn bang van wat mensen van hen zullen denken. Ze hebben een hekel aan het klungelige gevoel dat je als beginner hebt. Vaak geven mensen in deze eerste fase al op, omdat ze wat nieuw is liever vermijden dan ermee te worstelen.
Wat we ook doen in ons leven, voor alles is er een eerste keer. En zo lang we in ons leven nieuwe dingen blijven leren– hopelijk ons hele leven lang – zullen we dit onprettige gevoel van onbeholpenheid opnieuw beleven. Dat heb ik op mijn eerste dag in de t’ai chi les aan de lijve ondervonden.
Alle andere beginners hadden al een tiental lessen achter de rug. Ik had een aanzienlijke achterstand en moest veel leren om die in te halen. Ik was er ook behoorlijk zeker van dat ik er belachelijk zou uitzien. Maar mijn wil om te leren was sterk en ik zou me niet laten tegenhouden door tijdelijke onbeholpenheid. Ik wist uit ervaring dat dat gevoel van nieuwheid niet zo lang duurt. Ik moet enkel mijn best doen, zo goed mogelijk de klas volgen, en langzaam maar zeker zal ik leren.
Laat het ongemak wanneer je start je niet weerhouden om je droom te volgen. Elke poging moet ergens beginnen. Concentreer je op je doelen en op wat je wil bereiken. Laat je verlangens je door deze onbeholpen fase leiden. Je zal niet eeuwig nieuweling blijven. Alles gaat voorbij, volgens het spreekwoord – en waarschijnlijk sneller dan je denkt.
Als je je er nu zorgen over maakt dat je er belachelijk zal uitzien, denk dan aan hoe belachelijk je je zal voelen over tien jaar, als je jezelf zal kunnen slaan omdat je, in de eerste plaats, nooit begonnen bent.
Auteur: Kelly L. Henderson
Gepubliceerd op 29 juni 2001