Wie ben je?
Mijn naam is Chloé Ramboer, ik ben dertig jaar, woon in Roeselare en werk als architect.
Hoe kwam tai chi op je pad?
Het was iets dat ik als kind al wou doen. Ik was ervan overtuigd dat yoga of tai chi me goed zou doen, maar heb dit nooit durven opstarten. Eigenlijk wist ik zelf niet wat het echt inhield.
Toen ik jong was zwom ik competitie. Dat heeft mijn competitieve en ambitieuze houding en prestatiedrang enorm gevoed en gestuurd in mijn verdere leven. Toen ik in een burn-out belandde besloot ik in te zetten op iets waar ik verder in kan groeien zonder het competitieve element en het idee om tai chi te volgen kwam weer boven drijven.
Herinner je jouw allereerste les nog? Hoe voelde dat?
Ik voelde me volledig gedesoriënteerd in mijn eigen lichaam. Ik vond dat best wel frappant. Daarnaast voelde het ook aan als een thuiskomen: ik was gefascineerd door die ogenschijnlijk eenvoudige bewegingen en verlangde ernaar om dit ook te kunnen.
Oefen je al lang?
Ongeveer 1,5 jaar met wat corona stops.
Wat betekent tai chi voor jou?
Tai chi betekent meer bewust worden van mezelf wanneer ik opgeslorpt dreig te geraken in de drukte van de alledaagsheid. Tot mezelf komen en in mezelf kunnen berusten.
Het is een bewustwordingsproces dat verder gaat dan het louter fysieke aspect, het werkt op verschillende niveaus door. Verder betekent het voor mij ook jezelf blijvend in vraag durven stellen.
Werkt tai chi door in jouw dagelijks leven? Hoe merk je dat?
Ja, doordat ik veel zaken waar ik al langer mee struggle in een ander perspectief kan plaatsen. Een voorbeeld hiervan is de opluchting die ik ervaar wanneer ik besef dat ik niet hoef mee te gaan in het competitie-idee en tal van andere zaken die de maatschappij in de hand lijkt te werken.
Daarnaast is er ook gewoon het feit dat ik eigenlijk weinig voeling met mijn lichaam had: ik zat letterlijk in mijn hoofd. Geleidelijk aan meer voeling krijgen met mijn lichaam is een fantastische boeiende ervaring.
Wat motiveert je op dit moment om tai chi te beoefenen?
Het proces van stap per stap groeien en het verfijnen op zich. Het geeft me de diepgang die ik zocht maar nergens echt vond. Ik ben ook heel dankbaar een leraar te hebben gevonden die me hierin verder kan helpen groeien! Als ik denk dat ik iets onder de knie heb, dan is Marc er die me toont dat er nog meer details te ervaren zijn.
Wat doe je het liefst binnen de tai chi en wat vind je het meest uitdagend?
In het begin oefende ik hoofdzakelijk de relaxatieoefeningen omdat ik de vorm niet op mezelf kon oefenen. Nu ik de korte vorm kan, heb ik de neiging om de relaxatieoefening links te laten liggen; oefenen wat je al “kunt” is natuurlijk fijn, maar makkelijk.
Eigenlijk wisselt dit af en is het wat afhankelijk van waar ik me op toespits. De vorm doorlopen op zich vind ik momenteel heel aangenaam, maar de link vinden tussen de relaxatieoefening, de vorm en de pushing hands zal een blijvende zoektocht zijn.
Oorspronkelijk was ik opgelucht dat we geen pushing hands konden doen, daar zag ik enorm tegenop omwille van het fysiek contact met “onbekenden”. Ondertussen zie ik het belang ervan in voor mijn groeiproces. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik ze ondertussen even boeiend vind als de rest.
De quick fist en lange vorm onder knie krijgen wordt ook een hele uitdaging, maar daar kijk ik ook naar uit!
De meditatieoefening vind ik in eerste instantie heel rustgevend; het begint nu pas tot me door te dringen dat het ook veel dieper gaat dan ik had gedacht. Ondanks de trage evolutie hierin wil ik me blijven inspannen met een open houding en geduldig zijn met mezelf. Ik word er enthousiast van om verder te blijven gaan!